New Year New Shit

خیلی عجیبه، من هیچوقت آدم وابسته ای نبودم. حتی اگر هم دلم میخواست نمیتونستم به کسی یا چیزی وابسته باشم. باید همیشه آزاد می بودم، از این شاخه به اون شاخه می پریدم،برای خودم فانتزیای عجیب غریب می ساختم، مسئولیاتامو انجام نمیدادم و از هر کسی که ازَم میخواست مثل یه "آدم بزرگ" فکر کنم فرار می کردم و قایم می شدم. خوب، تا ابد که نمی شد اونجوری زندگی کرد! در برابر فهمیدن این قضیه می تونم بگم بیشتر از هر چیزی تو زندگیم مقاومت کردم و خیلی چیزای زیادی از دست دادم. من تو برقراری ارتباطات انسانی یه فاجعه بودم و هنوز اَم هستم. البته الآن خیلی خیلی بهترَم ولی خوب، احساس می کنم که امواج مغزیِ آدما هنوز برام قابل درک نیست. انگار به یه رُبات بزرگ نیاز دارم که آدما رو برام ترجمه کنه، چون هیچوقت نمیتونم به اراده ی خودم قاطی شون شم و جزوشون باشم. نه حتی اون گروه آدمایی که قبلاً فکر می کردم میتونم. خلاصه اینکه می خواستم بگم وابستگی من به این بلاگ لعنتی خیلی عجیب به نظر میاد. اینکه هر دفه ولش می کنم دوباره بر میگردم. اینکه نمیتونم نادیده ش بگیرم، اینکه دلم براش میسوزه!}

{میدونید چرا شَبا ترسناکه؟ اینکه تو یه اتاق دربسته ی تاریک با خودت گیر میکنی. فقط و فقط خودت. بعدشم نمیدونم چرا، به خاطر فضای تاریکشه؟ که همه ی کابوسات، همه ی اشتباهات همه ضعفات، هر چیزی درباره ی خودت که میترسونتت هجوم میاره به وجودت. برای من بدترین شکنجه همینه شاید. بدترین قسمتشم اینه که انگار من هیچوقت دست از سرزنش کردن خودم بر نمیدارم،نه حتی به خاطر کوچیک ترین چیزا. روزی یه بار حداقل باید یه پانیک اَتَک داشته باشم. فکر می کردم اگه یه کم بگذره شاید این قضیه درست بشه، ولی مثل اینکه اُمیدم در این مورد مسخره به نظر میاد. حتی اینکه چرا دارم چنین چیزایی که تا حد مرگ شخصی هستند رو مینویسم تو بلاگم از اون هم مسخره تر به نظر میاد! شایدم اثرات سال جدید باشه. اینکه کاملاً سعی می کنم نادیده ش بگیرم ولی با همه وجودم ازش م ترسم. اینکه تا چه حد امسال و سال دیگه میتونن برای من وحشتناک باشن. و حتی سالای دیگه ش.}

+کاش اینقدر پارانوئید نبودم. کاش نبودم واقعاً!